ฟิค Short fic 2ne1 bigbang VOL.3

ลำดับตอนที่ #10 : Just (Girl) Friend ^^ : เบาๆกับสเปเชี่ยวหวานๆ

 

 

 

 

       ไม่รู้ทำไมช่วงนี้รุ่นน้องและรุ่นพี่หลายคนถึงอยู่ในสภาพแปลกๆ-_-?  แถมบางคนที่ฟอลโล่กันในทวิตเอยไอจีเอยหรือแม้แต่คนที่คุยกันในไลน์ก็ตาม  เอาเป็นว่าหลายๆคนที่เคยเห็นกันตามหน้าโซเชี่ยวเน็ตเวิร์คต่างก็อยู่ในสภาวะอกหักรักคุดพร้อมกันหลายคนทีเดียว-_-   สุดท้ายด้วยความที่ทนความสงสัยไว้ไม่อยู่จึงทำให้ช่วงบ่ายที่ไม่มีคลาสเรียนแล้วของบอมมี่กลายเป็นการประชุมย่อยๆของกลุ่มเพื่อนสาวต่างคณะที่สนิทกันไปแทน  หญิงสาวกำลังนั่งทำหน้านิ่วคิ้วขมวดในขณะที่เพื่อนสนิททั้งสามคนอย่างดาร่า แชรินและมินจีต่างก็กำลังนั่งสุมหัวใส่กันแถมหัวเราะคิกคักกันยกใหญ่ 

 

 

"นี่ หัวเราะอะไรกันพวกเธอนะ-_-"  สามคนนั้นหันมามองเธอนิดๆก่อนจะหันไปอมยิ้มหัวเราะคิกคักกันต่อ  ก็ไม่ได้ระแวงไปเองหรอกนะแต่ดูเหมือนเรื่องที่เพื่อนสนิททั้งสามคนสนใจอยู่  คงไม่พ้นเรื่องที่เกี่ยวกับเธอแน่นอน-_-

 

 

"วันนี้ยังไม่ได้เปิดทวิตใช่ไหมบอมมี่^^~"  ดาร่ายอมเงยหน้ามาคุยกับบอมมี่เมื่อเห็นว่าเพื่อนสาวเริ่มทำหน้าไม่สบอารมณ์ขึ้นเรื่อยๆ  วันนี้ทั้งวันเธอเรียน เรียน แล้วก็เรียนจนเพิ่งได้พักเอาช่วงนี้เนี้ยแหละ  พอว่างปุ๊บก็รีบโทรตามอีกสามสาวให้มาคลายข้อสงสัยจนลืมเปิดเช็คทวิตไปซะได้-_-

 

 

"บางทีโอป้าเค้าก็แอบหวานเบาๆนะ^^~"

 

 

"และมองดูจะขี้หึงซะด้วย~^^"  เสียงที่เอ่ยแซวขึ้นมาของมินจีกับแชรินยิ่งทำให้บอมมี่สงสัยเข้าไปใหญ่  สุดท้ายมือเรียวสวยจึงวางแก้วกาแฟตรงหน้าลงก่อนจะหยิบไอโฟนในกระเป๋าใบโตออกมาแทน  เจ้านกตัวสีฟ้าสัญลักษณ์ของทวิตเตอร์โชว์หราว่ามีเมนชั่นขึ้น  แถมยังเป็นเป็นทวิตของแฟนฟมาดๆอย่างควอนจียงเสียด้วย  คงไม่ได้ทำอะไรแปลกประหลาดเรื่องประกาศตัวเป็นแฟนหรอกใช่ไหม-_-?  เพราะแอบได้ยินวันที่ไปทะเลด้วยกันเจ้าตัวดันเผลอหลุดปากพูดออกมา  ตอนแรกก็คิดนะว่าอีตาบ้านั้นอาจจะแกล้งพูดเล่น  แต่พอรูปที่เมนชั่นมาปรากฏตรงหน้าพร้อมคำอธิบายเล็กๆนั้นแหละถึงรู้ว่าโดนควอนจียงเล่นซะแล้ว-_-

 

 

"นี่มัน...."  พูดไม่ออกบอกไม่ถูกและคาดไม่ถึงว่าจะทำแบบนี้  ในภาพคาดว่าน่าจะเป็นรูปที่ถูกแอบถ่ายตอนไปเที่ยวทะเลกันสองคน  และมีการเขียนบอกไว้ด้วยว่า '내 여자친구-------------박붐^_<'  ชัดเจนขนาดนี้ต้องแปลให้ฟังไหม-_-  'แฟนสาวของผม---------------ปาร์คบอม^_<'  ชัดเจนมากๆจียง

 

 

"ประกาศตัวออกสื่อขนาดนี้^^"

 

 

"หวานไปนะบอมมี่~" 

 

 

"(-///-)"   ตอนแรกก็ยังแอบโกรธอยู่นะที่ทำอะไรไม่ปรึกษาปล่อยให้เธอมารู้เองแบบนี้  แต่พอโดนแชรินกับดาร่าแซวแถมท้ายมาด้วยยิ้มล้อเลียนของมินจี  บอกได้คำเดียวเลยว่าตอนนี้เขินมากกกกกกก-///-  แถมพอหันไปมองรอบๆร้านที่มีนักศึกษาของมหาลัยนั่งอยู่ก็ยิ่งเขินหนัก  เพราะบางคนก็มองเธอแล้วยิ้มเขินๆบ้างหรือไม่ก็ทำหน้าหงอยๆบ้างไปตามอารมณ์ของตัวเอง

 

 

ครืดๆ~

 

 

'จียงงี่❤~"  ยิ่งพอเจ้าตัวโทรเข้ามาได้จังหวะพอดีแบบนี้ยิ่งเขินหนักเข้าไปใหญ่อีก(.///.)

 

 

"อ อืม"  เอื้อมมือไปกดรับสายก่อนจะกรอกเสียงที่ยังเขินอยู่ลงไป

 

 

(บอมมี่  อยู่ไหน~)  มองดูแล้วเสียงจากปลายสายช่างดูมีความสุขซะเหลือเกินนะ-___-

 

 

"อยู่ร้านคอฟฟี่ช๊อปกับพวกดาร่านะ ทำไม?เลิกคลาสแล้วเหรอ?"

 

 

(อืม  แต่ไม่ต้องมาหรอก!!!เดี๋ยวไปหาเอง^^)   ว่าจบก็ว่างสายไปเลยไม่ได้สนใจว่าเธอจะรับคำหรือเปล่า ควอนจียงช่างเอาแต่ใจจริงๆ-_-  บอมมี่ส่ายหัวน้อยๆให้กับปลายสายก่อนจะหันมาเห็นสายตาวิบวับอย่างล้อเลียนของเพื่อนสนิททั้งสามคน  เธอเลยแกล้งมองไม่เห็นแล้วหันไปสนใจกาแฟครึ่งแก้วตรงหน้าแทน  อดแปลกใจน้อยๆไม่ได้เมื่อจียงมองดูจะยินดีเดินมารับเธอเหลือเกินทั้งๆที่ร้านอยู่ค่อนข้างไกลกับลานจอดรถแท้ๆ-_-

 

 

 

       นั่งรออยู่ซักแปปผู้ชายชื่อควอนจียงก็เดินยิ้มแป้นเข้ามาหาจนเธอยังคิดเลยว่าเจ้าตัวจะยิ้มให้หน้าแตกไปเลยหรือไง-_-  เจ้าตัวเดินมาก่อนจะนั่งเบียดเธอบนที่เท้าแขนเก้าอี้บุนวมที่เธอนั่งอยู่ แล้วยังเอื้อมแขนมาวางพาดบนพนักพิงอีกต่างหาก  สาบานได้ว่าหูเธอค่อนข้างดีเลยได้ยินเสียงหลุดกรี๊ดออกมาเบาๆของสาวๆที่นั่งในร้านบางคนด้วย-_-

 

 

"หวัดดีดาร่า แชริน แล้วก็สาวน้อยมินจี^^"  สามสาวทำเพียงแค่ยกมือทักและยิ้มรับน้อยๆก่อนที่จียงจะก้มหน้ามาหาเธอแทน  ก็ไม่เข้าใจว่าจะก้มลงมาทำไมเพราะพูดธรรมดาก็ได้ยินอยู่แล้ว-_-

 

 

"จะกลับหรือยัง 'แฟนสาวของฉัน' "  จริงๆแล้วควรจะโกรธใช่ไหมที่ทำอะไรโดยไม่ปรึกษากัน แต่ทำไมตอนนี้หน้าเธอถึงได้ร้อนจัดขนาดนี้ได้ละ-///-

 

 

"หึหึ"  บอมมี่มองค้อนให้คนเจ้าเล่ห์ก่อนจะหันไปหาเพื่อนๆและขอตัวกลับก่อน  และก็เป็นอย่างเคยที่จียงจะหยิบหนังสือเล่มหน้าของเธอไปถือก่อนจะกุมมือเธอเดินไปอย่างที่เคยทำ  จากนั้นก็ได้เวลาที่จะมาทำโทษคนที่ชอบทำอะไรโดยไม่ปรึกษาซักที  แต่พอจะดุก็ดุไม่ลงเพราะเหตุผลน่ารักๆของคนเจ้าเล่ห์นี่

 

 

"อยากให้คนอิจฉาที่ฉันได้อยู่เคียงข้างเธอ^^"  ไม่ต้องบอกก็รู้ใช่ไหมว่าเธอเขินขนาดไหน(-///-)  เพิ่งรู้ว่าควอนจียงก็มีโหมดแบบนี้ด้วยทั้งๆที่รู้จักกันมาตั้งนาน

 

 

        แต่ไม่รู้ทำไมการเดินไปลานจอดรถระหว่างเธอและจียงถึงได้รู้สึกแปลกๆได้  ก็นักศึกษาบางคนที่เดินผ่านมักจะหัวเราะคิกคักยิ้มน้อยยิ้มใหญ่หรือไม่ก็เขินหน้าแดง  เธอพยายามมองตัวเองกับคนข้างๆแล้วนะว่ามีอะไรที่ตลกหรือเปล่าแต่ก็ยังไม่เจอ นี่จียงได้ทำอะไรแปลกๆหรือเปล่าเนี้ย-_-

 

 

"เป็นอะไรบอมมี่ยุกยิกๆอยู่ได้-_-"

 

 

"นายว่ามันมีอะไรแปลกๆไหมจียง-_-"

 

 

"อาร๊าย~ คิดมากไปหรือเปล่า^^"

 

 

"หรือฉันจะระแวงไปเองกันนะ-_-"  พึมพำกับตัวเองเบาๆแต่คนข้างตัวกลับได้ยินก่อนจะยกยิ้มขำๆโดยที่หญิงสาวไม่ได้รู้ตัว  ควอนจียงก็แค่อยากบอกให้คนที่ชอบเหล่ๆบอมมี่ได้รู้ไว้ก็เท่านั้นเอ๊ง^^~

 

 

"บอมมี่ของผมT^T" มาแล้วๆเสียงโอดครวญจากบรรดาพวกแอบเหล่ทั้งหลาย^_^

 

 

"จียงโอป้าT_T"  อันนี้ไม่ขอพูดถึงแล้วกันนะครับ^^!

 

 

"ควอนจียง!นายเล่นพิเรนท์อะไรอีกล้วใช่ไหม-_-^"

 

 

"^^!" ยิ้มสู้ก็พอ ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น-_-  คราวนี้บอมมี่ไม่ยอมแพ้พยายามมองตัวเองอีกรอบอย่างละเอียดแล้วก็หันมามองคนข้างตัวที่ยิ้มแหยๆให้ก่อนจะพยายามหมุนตัวจียงเพื่อที่จะดู  และดูเหมือนว่าความพิรุธจะเกิดจากผู้ชายคนนี้แน่นอน-_-

 

 

"ควอนจียง!!!หันหลัง" ก็อยากให้คนอื่นเห็นแต่ถ้าบอมมี่รู้เค้าคงโดนว่าที่เล่นอะไรแปลกๆอีกแน่ๆ-_-  แต่สุดท้ายก็เห็นอยู่ดีแหละ

 

 

"ควอนจียง"  เสียงกดต่ำมาก-_-! บอกได้คำเดียวว่าควอนจียงต้องแถให้ชนะเลิศเท่านั้นถึงจะรอดการโดนงอนจากคนรักได้

 

 

"ฉันมีเหตุผล-_-/"  รีบชูมือหาข้ออ้างให้พ้นก่อนอันดับแรกเลย  บอมมี่เพียงแค่หรี่ตากลมโตลงก่อนจะกอดอกเพื่อฟังเค้าแถ...เออ ไม่ใช่ ต้องอธิบายซิ  เอาเป็นว่าตอนนี้บอมมี่กำลังฟังผมแล้วกัน

 

 

"ถ้าเหตุผลนายไม่พอฉันจะงอนนายแน่ๆควอนจียง" เรื่องของเรื่องมันก็ไม่มีอะไรมากหรอก  จียงก็แค่เขียนข้อความบางอย่างเช่น She is MINE❤~ พร้อมกับชี้ลูกศรไปทางด้านซ้ายที่บอมมี่เดินเท่านั้นเอ๊งงงง แถมกระดาษนั่นเค้ายังแปะไว้ที่หลังเค้าเองอีกต่างหาก-_-

 

 

"ก็  คือว่า....."

 

 

"-_-"

 

 

"คือ......"

 

 

"-_-*"

 

 

"คือ......"

 

 

"-_-******" ถ้าไม่รีบพูดบอมมี่คงเอาหนังสือจากมือเค้ามาฟาดหัวเค้าเป็นแน่แท้-_-

 

 

"อยากบอกว่าเธอสำคัญ"

 

 

"-_-***"  โอเคเริ่มลดระดับแต่ยังอยู่ในขั้นวิกฤตอยู่ดี-_-

 

 

"อยากบอกว่าฉันจะมีแค่เธอคนเดียว"

 

 

"-_-"  เริ่มใจอ่อนและเริ่มใจอ่อน สู้ต่อๆ-_-

 

 

"อยากให้รู้ว่าเธอจะเป็นคนเดียวที่ฉันรัก"

 

 

"...."

 

 

"เธอคือคนเดียวที่ฉันจะยกมันให้"  ว่าจบก็ค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ๆก่อนจะจับมือเรียวสวยมาทาบลงตรงหน้าอกด้านซ้ายที่มีก้อนเนื้อที่กำลังสั่นไหวอยู่ภายในแม้ในบามที่มองตากันเฉยๆ  ยกยิ้มอ่อนโยนที่ไม่เคยมีคนเห็นให้คนตรงหน้าได้เห็น

 

 

"รู้สึกไหม?"  ใบหน้าหวานพยักขึ้นลงน้อยๆก่อนที่แก้มใสๆจะขึ้นริ้วสีแดงจากๆจากความเขินอายที่ได้รับแบบไม่ตั้งตัว มือที่ทาบกันไว้กระชับแน่นก่อนที่ร่างของบอมมี่จะถูกดึงไปฝั่งลงในอ้อมกอดอุ่นๆที่มาพร้อมคำพูดแผ่วเบาให้ใจได้เต้นระรัวอย่างห้ามไม่อยู่

 

 

"เธอคือดวงใจของฉันนะบอมมี่"  สุดท้ายริมฝีปากอุ่นร้อนก็กดลงเบาๆที่หน้าผากมนของคนในอ้อมกอด  แต่บางทีก็เหมือนจะลืมไปนะว่าตอนนี้ไม่ได้อยู่กันแค่สองคน-_-

 

 

"โรแมนติกไปแล้วจียงโอป้าาาาาT_T"

 

 

"หมดกันบอมมี่ของโผ้มมมมมมมT^T"  และดูเหมือนว่าทั้งสองคนที่เพิ่งโชว์ฉากโรแมนติกต่อหน้าผู้ร่วมสถาบันจะเริ่มรู้สึกตัว เพราะตอนนี้บอมมี่บาร์บี้ของมหาลัยกำลังก้มหน้างุดส่วนหนุ่มฮอตของมหาลัยอย่างควอนจียงเบือนหน้าไปอีกทางพร้อมทั้งเกาคอแก้เก้อแถมยังหน้าแดงเหมือนกันอีกต่างหาก  สุดท้ายแล้วดูเหมือนจียงจะตั้งสติได้เร็วกว่าเพราะเจ้าตัวรีบกุมมือหญิงสาวข้างตัวแน่นก่อนจะพาอีกคนที่เขินจนสติหลุดออกเดินต่อไปยังลานจอดรถแทน  แต่ก็ยังไม่วายที่จะแกล้งให้อีกคนอายเล่นยิ่งกว่าเก่า

 

 

"ขึ้นรถแล้วมันจะไม่ใช่แค่หน้าผากนะบอมมี่^^~"

 

 

"(.///.)"  บอมมี่รีบก้มหน้าหลบสายตาวิบวับแสนเจ้าเล่ห์ของแฟนหนุ่มที่จ้องปากอิ่มๆของเธอ  รู้แล้วใช่ไหมชะตากรรมของปาร์คบอมมี่จะเป็นเช่นไรต่อไป  ไม่พ้นโดนจียงพ่นไฟใส่อีกเป็นแน่แท้(-///-)  มีแฟนเป็นคนเจ้าเล่ห์นี่มันน่าหนักใจนะบอมมี่ขอบอก-_-